چند بار گوشزد می کند که «باز هم آماده ام با همین وضعیت همین جان باقی مانده ام را برای دین و وطنم تقدیم کنم. »
همسر جانباز ترابیان می‌گوید: زندگی با جانباز قطع نخاع گردن یعنی از همه خوشی‌های روزگارت بگذری. خواسته‌هایی که سایرین دارند را نداشته باشی. یعنی خودت باشی و خدای خودت و مشکلاتت.
هفته ارتش دلیلی شد تا به دیدار جانبازی برویم که تنها مونس و همدمش مادر پیر ۸۲ ساله ای است که از آلزایمر رنج می برد.
سال 1365 بود .حماسه های رزمندگان اسلام درجبهه های نبردحق علیه باطل درسراسر میهن اسلامی طنین اندازشده بود. من که ازابتدای شروع جنگ توفیق خدمت در جبهه هاراپیداکرده بودم ، می دانستم که ترابری وسرعت عمل در عملیاتها چه اهمیتی دارد.
نامه‌ای از دلایل ایوب برای جبهه رفتن
اندازه یک کتاب می‌توانم درمورد پاییز و زمستان ۶۵ از زبان ایوب حرف بزنم. تاریخ نامه ۶۵/۹/۱۸ است. درست یک ماه بعد او قطع نخاع شد. آن هم در شلمچه و در لباس غواصی.
دلنوشته ای تقدیم به سردار دلها، حاج احمد متوسلیان
ای در بَندِ رژیمِ آدم کُشِ اسرائیل، خلاصه هنوز خیلیا منتظرتن که برگردی... مادرِ پیرت، خانوادت، دوستان و دوستدارانت، و از همه مهمتر آقا ...
